بعضی وقتا که فکر می کنم به تناقضات فلسفی و غیر فلسفی بزرگی بر خورد می کنم. آخه این عمر کوتاه ما برای چیه؟ که بیایم دو روز اینجا مال اندوزی کنیم و آخرش خداحافظ؟ بالفرض بهشت هم بریم. بعدش چی؟ اصلا ً مال اندوزی هم نکنیم، از همه لحاظ بهترین هم باشیم. ولی آخرش چی؟؟ یعنی لذت بهشت آخرین حد لذت ماست؟ شاید هم والاترین لذت باشه. کی میدونه؟
***
ترجمه ی قرآن رو گرفتم برای روی گوشیم. (از یه سایت) سر کلاس حوصله م سر رفته بود به صورت رندوم سوره ی موءمنون رو آوردم. آیه ی ۱۴ ش رو که خوندم کف کردم ! دقیقا ً این بود:
"سپس نطفه را به صورت علقه (خون بسته) و علقه را به صورت مضغه (چیزی شبیه گوشت جویده شده) و مضغه را بصورت استخوانهایی در آوردیم. و بر استخوانها گوشت پوشاندیم. سپس آن را آفرینش تازه ای دادیم. پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است!"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر