عید پارسال بود. دو عدد ماهی خوشگل قرمز خریدیم و در قفس مخصوص خودشان – تنگ – انداختیم. یکی شان بسیار آرام و بی تحرک بود و دیگری که هنوز زنده است، بسیار پر جنب و جوش است.
هر گاه نزدیک تنگ می شوم، ماهی پر جنب و جوش اگر گرسنه اش باشد، به سوی من شنا می کند و می فهمم که غذا می خواهد. وقتی ماهی دیگر زنده بود از برکت وجود ماهی پر جنب و جوش سیر می شد.
این ها مرا یاد صفت "رحمة للعالمین" پیامبر می انداختند؛ یکی از ماهی ها غذا دهنده را میخواند و ماهی ها از برکت وجود او گرسنه نمی مانند و سیر می شوند.
منظور من از این حرف این است که کسی که خدا را می خواند، همیشه "رحمة للعالمین است؛ چرا که نه تنها به خود سود می رساند، که به دیگران نیز سود او می رسد. فقط شاید در ابعادی کوچکتر از "عالمین".
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر