از دوستم جمله ای شنیدم. می گفت یکی گفته "باید به گوینده ی جمله نگاه کرد. خود جمله مهم نیست." می گفت گوینده ی این جمله خیلی احمق بوده. کمی تجزیه و تحلیل که کردم، دیدم گوینده ی بیچاره آنقدر ها هم احمق نبوده. به باور من وقتی جمله مهم تر از گوینده می شود که به گوینده ها به اندازه ی یکسان اعتماد داشته باشی. اما وقتی که کسی را می شناسی که خیلی خودخواه است و برای سودهای شخصی خود سخن می گوید، کس دیگری هم هست که به طور کامل به او اعتماد داری و می دانی که خیر خواه توست، مسلما به حرف شخص دومی راحتتر از اولی اعتماد می کنی ! امروزه از نوع اول هم کم نیستند. با حرفهای زیبا مغز ها را درو می کنند و جیب ها را خالی !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر