سعید برزگر ام؛ معمار و دانشجو. از شعر مینویسم -آنجا که زبان به تحلیل راه نمیدهد، و از معماری و شهر مینویسم -آنجا که زبان به شعر نمیچرخد.
آتش را بر دوشم حمل می کنم و دود را بر سینه ام؛ چرا آینه اینقدر ترسناک است ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر