۱۳۸۴ بهمن ۱۰, دوشنبه

من تا الان فکر مي کردم طرفداري از برنامه ي هسته اي جمهوري اسلامي کار اشتباهيه.
با خودم مي گفتم:
- اوني که وسط خيابون خوابيده و نون شبش رو نداره بخوره چه نيازي به انرژي هسته اي داره؟
- اين همه فقير و تهيدست که تو جامعه وجود داره چه نيازي به انرژي هسته اي داره؟
- ايران چرا اين همه سرمايه و وقت رو روي پالايشگاه هاي نفت و گاز نمي ذاره که از اين لحاظ ميتونه تو جهان اول باشه (ايران جزو دارندگان بيشترين گاز جهانه).
- چه؟... چرا؟ ...
ولي اخيراً فهميدم آمريکا خيلي داره تند ميره.
کثافت هاي آشغال ايران رو تحريم کردن.
الان تو اينترنت، فردا تو خيلي چيزاي ديگه.
تو رو خدا تو مسئله ي هسته اي پشت همديگه و دولت ايران باشيم.
الان مسائل هسته اي ايران شده هويت ما.

دولت ايران کم اشتباه نداره.
ولي نبايد تلافي شو اينجا خالي کرد.
چون مثل تف سر بالاست.
بر مي گرده به خودمون.
فعلا بايد پشت هم باشيم.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر