امروز توی کلاس دینی بحث بود : بهشت و جهنم.
بحث هایی که میشد سر بهشت و جهنم همه شون انگار یه دور تو وجود من تکرار شده بود.
من قبلا به این نتیجه رسیده بودم که وحشتناک ترین عذابی که آدم اونور میکشه "حسرته".

میدونین چیه.
هر کسی یه پیامبر درون خودش داره.
حالا اسمش میخواد وجدان باشه٬... هرچی.
این خصلت "همه"ی ماست.
باید این رو پرورش داد.
باید این خصلت رشد کنه.
تا خودت بشی "وجدان".
تا بشی "پیامبر".
باید "پیامبر" رو درون خودت زنده کنی تا بتونی "وحی" رو دریافت کنی.
باید "پیامبر" رو احیا کنی تا به معراج بری.

"سعی کنیم خوب باشیم٬ پیامبر پیشکش"
حرف بعضی ها اینه.
تا وقتی به نمره ۱۰ فکر میکنیم٬ ۶ و ۷ میگیریم.
اما وقتی هدف رو ۲۰ قرار بدیم٬ ۱۹ میشیم.
بیخیال.