۱۳۸۶ اسفند ۳, جمعه

امید

امید


تنها نقطه ی روشنی است


که به دست داریم


بیا از دست اش ندهیم


بیا با یک کلام سوزان


با یک نگاه رشکبار


نسپاریمش به آتش


بیا بی آنکه دل بسپاریم به گذشته


آینده را بخندانیم


و اکنون را ببوسیم...


چرا که خوشی در رگهای من و توست


نزدیک تر از رگ ها به ما


و ما را می خنداند و


می گریاند


دوست من !


هیچ چیز آنقدر جدی نیست


که فکر می کنی؛


که بیشتر چیز های جدی را


ما نمی بینیم..

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر