بختک *

آهای آتیش نشانا ! آهای ! یکی داره اینجا می سوزه، یکی داره آتیش می گیره، یکی که هر لحظه امکان داره منفجر شه، بس که این همه حرف مثل بمب تو مغزش جمع شده، بس که این همه فریاد مثل گاز متراکم تو سینه ش مونده، بس که این همه عشق مثل چوب خشک رو لباش پوسیده. آهای ! اینجا یکی گیر افتاده، وسط این همه آتیش، خونه شو آتیش زدن، نذارین فکر کنه یه عقرب ه ! می دونه که نیست، اما ممکنه شک کنه، همین شکش کافیه که نفرین بشه و توسط دمش کشته بشه. فقط کافیه که شک کنه ..!
آهای آتش نشانا ! یادتون باشه یه اقیانوس آب بیارید. فکر نمی کنم به این راحتی ها خاموش بشه. خیلی عجیب داره می سوزه. انگار آتیش نمی خواد ازش دست برداره. آهای ! کجایید پس ؟ ازش فقط استخوناش مونده. نذارین این استخونا هم بسوزه. عمری رو صرف کرده بود استخون هاشو جوش بده. عمری وقت گذاشته بود بسازدشون. به همین راحتی می خواید بذارید خاکستر شه؟
آهای ! کجایین آتیش نشانا ؟ تر و خشک دارن با هم می سوزن. دهنش خشک ه، چشاش تر. تشنه ش ه. آب می خواد. یه لیوان آب دستش بدید. نذارین تشنه بمیره. گناه داره ! آب می خواد. داره داد می زنه آاااااب ! آب ! آهای مردم ! چرا وای نمیسین نیگاه کنین ؟ چرا وای نمیسین دست کم بخندید ؟ همین قدر که داره می سوزه براش کافیه تا بفهمه وجود داره. بیشتر از این دیگه اذیتش نکنین. آب بدین دستش. یه لیوان آب. می خواد ناکام نمیره. می خواد یه بار تو عمرش هم که شده تو این همه تشنگی ببینه آره یه راهی هست. همه ی اینا رو میخواد قبل مرگش بدونه. مگه خودتون نگفتین که تا لحظه ی مرگ آدم باید یاد بگیره ؟ اینم میخواد یاد بگیره. میخواد بدونه آدم چجوری می میره. چجوری یادش میاد که یه زمانی زنده بوده ؟ می خواد بدونه که چه حسی داره وقتی تشنه باشی و آتیش گرفته باشی و سیل بیاد و هیچ آبی برای تو نباشه، تا لا اقل گلوت و تازه کنی. خیلی سخته. می خواد همه ی اینا رو بدونه. حتا اگه بعد مرگش باشه.
آهای آتیش نشانا ! کجا موندین ؟ یعنی ترافیک نیمه شب انقدر سنگین شده ؟ مگه چند نفر رو باید از خواب نجات بدین ؟ ببینین دود همه ی اتاق و گرفته. ببینین دود همه ی چشما رو گرفته. نمیشه نفس کشید. نمیشه چشا رو باز کرد. نمیشه حتا فکر این رو بکنی که چشاتو باز کنی. سنگین شده همه چی. انگار جاذبه ی زمین صد برابر شده. داره جون میده. آخرین نفساشو داره دود می کنه ! آخرین کابوساش! کجا موندین آتیش نشانا ؟ انگار تموم اقیانوسا هم براش کافی نیست. آتیش افتاده به زندگیش. حتا نمی تونه از خواب بیدار شه. داره می سوزه ! آتیش نشانا ! تشنه ش ه ! می خواد بیدار شه ! نمی بینین داره گریه می کنه ؟ نمی بینین هر کاری می کنه نمی تونه این باقی مونده ی استخوناشو تکون بده ؟ نمی بینین ؟ نمی بینین این همه خاطره و این همه حرف تو سینه ش تلمبار شده و کافیه یه لحظه به خودش بیاد و ببینه همه ی اینایی که می خواسته بگه ریختن روی زمین؛ بدون اینکه بفهمه. همه ی اینا رو می خواد بگه. می خواد بدونه. اما صدای خودش رو نمی شنوه. شاید آتیش بیداری ش رو هم سوزونده، مثل بختک..

* بختک = فلج خواب