آنها که مایلی کهن و دایی را انتخاب کردند، بالاخره به هر دلیل تن به خواسته ی مردم در دادند و افشین قطبی را انتخاب کردند. مربی ای که لایق تیم ملی است و دایی ها و مایلی کهن ها در برابر او کم می آورند. او در فاصله ی چند روز تا بازی بعدی و حساس ایران به سرمربی گری رسیده و تنها 3 بازی دارد تا بتواند شایستگی هایش را اثبات کند.
او مربی بزرگی است. فرقش با دیگر مربی ها این است که بردش را به پای بازیکنان می نویسد و نه ائمه، و باختش را می پذیرد و نه نام ائمه را لکه دار می کند و نه نام بازیکنان را. فرقش با مربی های سابق تیم ملی در این است که به همه احترام می گذرد. آنقدر که یک بار در مصاحبه ی بعد از بازی که اکبر میثاقیان نیز حضور داشت، میثاقیان را آنقدر ذوق زده کرد که گفت "قول می دهم تیم آقای قطبی امسال قهرمان می شود!".
خلاصه اینکه کفاشیان نیز، که لیوانی دستش نیست تا جابجا کند، احتمالا از این خبر، مانند همه ی ما خوشحال شده و همه ی ما، با هم امیدواریم که تیم ملی به جام جهانی صعود کند و هر چند حرفهای کفاشیان عوض می شود، ولی حرف ما عمراً عوض نمی شود که در صورت باخت نیز از قطبی حمایت می کنیم، چرا که اگر تیم صعود نکند، تقصیر دایی و مایلی کهن و آن کسی است که این دو را انتخاب کرده، نه قطبی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر