سعید برزگر ام؛ معمار و دانشجو. از شعر مینویسم -آنجا که زبان به تحلیل راه نمیدهد، و از معماری و شهر مینویسم -آنجا که زبان به شعر نمیچرخد.
۱۳۸۸ فروردین ۱۲, چهارشنبه
باد سرزده ی سرد
دمای آسمان افت می کند تا باز بلرزاند استخوان های زمین را در این باد سرزده ی سرد زمان را چون امیدی گم می کنم و سرنوشت را به دست پاهایم می سپارم چقدر باید بروم تا بایستد آسمان از آزار زمین ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر